نامت بزرگترین دروغی است که تا امروز پدری به پسر خود گفته است
مریم سلطانی راد
چشم های پدر بزرگ ابی بود، حداقل از وقتی من به یاد می اوردم ابی بود، همیشه با غرور خاصی کتاب هایش را به من می داد تا برایش بخوانم و چیزی یاد بگیرم، حتی یک بار هم نگفت که این ابی مه الود که ان همه زیبا می پنداشتمش، ذره ذره سوی چشمانش را در خود غرق می کند!
بار دوم فریب ابی مه الود را در چشمان پسر بچه ای دیدم از شنگال که در نگاه اول صورت محزونش را با دوسنگ ابی کوچک مه الود زیبا یافته بودم! و شوک بعد از خواندن توضیح عکس دوباره زخم ان فریب قدیمی را تازه کرد.
پسر شنگال، همه ی ترسم از این بود که این زخم عمیق، این تراژدی کشنده را چگونه شانه های کوچکت تاب خواهند اورد!چگونه صد بار از خواب خواهی پرید و در تمام زندگیت تکه های پر از وحشت این داستان چون پازلی گنگ، به یادگار مانده از کودکی ات کابوس زندگیت می شد!چگونه ابی اسمانی که خورشیدش چشمهای معصوم و بی گناهت را به تصرف دراورده و پرچم ابیش را در ان برافراشته بود تا ابد این افتخار ننگین را در چهره ی تو به رخ جهانیان می کشید! همه ی ترسم از این بود که زبان باز کنی به بازگو کردن رنجی که بر تو رفت! وقتی هنوز هیچ کلمه ای برای توصیف انچه خواهی گفت پدید نیامده! ترسم از این بود که بمانی و مردی را پدر خطاب کنی، که تو را به جرم ناتوانی و سنگین بودن به مرگی این چنین محکوم کرد. همه ی ترسم از این بود که بمانی در دنیایی که اینگونه به استقبالت امده بود، در دنیای ادم هایی که چیره دست ترین خالقان زشتی اند.
عزيز من! تو ناخواسته ترين فرزند زميني! اما خواستني ترينشان و نامت بزرگترين دروغي است كه تا امروز پدري به پسر خود گفته است. داستان تو داستان قديمي مسكن وجدان خاورميانه اي هاست، يك انگشت بريده شود تا دست بماند! فارغ از اينكه نبودن بعضي انگشت ها دست را مي گنداند و انان كه براي نجات خود مرگ تو را خواستند نمي دانستند كه مرگ دردناك تو هزاران بار از زندگي انها شيرين تر است.
به طرز عجیبی از شنیدن خبر رفتنت اسوده شدم، حس غریبی داشت، شاید شبیه حس مادری که زهر در گلوی کودکش می ریزد تا تکه تکه شدنش را در پنجه ی گرگ ها نبیند. برای اولین بار حس کردم مادرانگی را و از دست دادن را …
هر جا که باشی مطمئنم جایت از اینجا بهتر است، امشب اسوده بخواب، همه اسوده می خوابیم چرا که تو دگر نیستی که خواب هایمان را اشفته کنی …
پسر درد کشیده ی من
بخواب تا کلی خواب خوب ببینی
تو باغ قصه ها آلو بچینی
بری به سرزمین آبنباتی
بری به خونه های شکلاتی
لالالالا شب اومده دوباره
ستاره آی ستاره آی ستاره…
لالالالا گل یاسی و شب بو
برو به خواب ناز عشق کوچولو
یه جایی که نه سوزه و نه سرماست
یه جا که مثل چشم های تو زیباست
بری و شهر رویا رو ببینی
سر سفره با خرگوش ها بشینی
بری رو بال اسب های پرنده
به شهر کوچک بازی و خنده
بری به دره ی رنگین کمون ها
به قصر گم شده تو آسمون ها
لالالالا بخواب فرشته ی ناز
که خورشید پشت کوه ها گم شده باز
لالالالا گل بنفش و آبی
ببند چشم هاتو تا آروم بخوابی…
کد خبر: 10309
به اشتراک بگذارید:
زور جوان و سه رنج راكیش بو.
pop korn September 6th, 2014ده س خوش
احسنت خانم سلطانی راد
یک شهروند September 6th, 2014آسوده بخواب پسر شنگال ، آسوده بخواب
زور جوان بو ده س خوشی تان لی ئه كه م. خه مي كوشتني شه نگالت وا باس کرد که ئه بي مردن زور له ژیان خوش تر بیت . هه ر بمینیت ئازيزه كه م. خوشكي به ريزم
ناصر بی ناو September 6th, 2014با سپاس از خانم سلطانی راد به خاطر احساس والایشان . فکر میکنم محکوم کردن پدری که مشخص نیست چه بلایی بر سر خودش آمده ، اندکی بی انصافی باشد . من به عنوان یک پدر از ته دل به حال این کودک بی گناه و هزارانی دیگر چون او بارها گریسته ام . فکر نمی کنم حس دوست داشتن یک پدر نسبت به فرزندش چیزی کمتر از حس یک مادر باشد . با این وجود متن زیبا و شعر فوق العاده ی « مریم خانم » قابل ستایش و تحسین است .
احمد محمدی ( ریاضی ) September 6th, 2014سلام و با تشکر از همدردی تان با مادران و کودکان شنگال.
من یاد سالهای پنجاه و شصت افتادم که خانواده و بچه های سقزی هم آواره شهرها و دهات شدند و چه مصیبت ها که نکشیدند فقط بخاطر غفلت عده ایی با نام پیشمرگه .هنوز افسردگی و کابوس آن سالها در وجود کودکان و بازماندگان آن زمان هست .با توکل به خداوند یکتا نگذاریم آن تاریخ خانمان برانداز باردیگر تکرار شود.
ابوبکر September 7th, 2014سلاو بو خاتو مریم، دس و چاوتان خوش بیت وسه ر که وتوبن
زاهد مرادی September 9th, 2014خانم سلطانی راد از بابت متن زیبا و تاثیر گذارتان خیلی خیلی ممنونم. احساساتتان را به گونه ای باور کردید که هر قلبی را تکان میداد.امیدوارم زنان کرد به سان شما همیشه در کارهای انسان دوستانه در صحنه باشند. سپاس گذارم
شنگال September 9th, 2014دستت درد نکنه خانم سلطانی راد امیدوارم ادبیات زیبا یت همیشه بیانگر آلام دردهای پنهان مددمت باشد.موفق باشید
بیژن September 10th, 2014جناب کاش ماهم همانند کردهای عراق کنونی آزادی داشتیم. سلام وتعظیم برای آنانکه در این راه فداکاری کردند.
هیوا September 10th, 2014سلام
ابوبکر September 12th, 2014فدا کردن جان برای انسانهای دیگر همان بردگی است از نوع خودخواسته .کوردهای عراق بر مرگ بردگان تحقیرشده شادی میکنند ….تا این طرز تفکر که بمیری برای دیگران درمیانشان هست هیچوقت روی آرامش بخود نخواهند دید…. این سر و صداها فقط آبی است که بر آتش درون میریزند.
لعنت اله قوم ظا لمين واقعاً درداوراست دل هر إنسا نى را به دردخواهد اورد بخدا هيچ ايين ومسلكى چنين اقدامى رانمى پذيرد كجا هستند كسا نيكه از انسانيت وضد تروريستى صحبت مى كر دنت نداى كودك مظلوم وبيكناه به خدا ى متعال برسد مسببين. جنين جنايتى را رسوا نمايد انشااله
دانيال September 12th, 2014دستان خوش هر بژین داده جیان
بی کس September 13th, 2014عالی بو
آیا دراطرافمان کودکان بی سرپرست یا بد سر
امید September 16th, 2014پرست وجود ندارند ویا همانند کودکان شنگال باید اتفاقی رخ دهد تاشاید انان رادر یابین
ئافه ريم
مجنون 258 September 24th, 2014هه ر بژيت شيره كچه كه ي كوردستان
آینده نگر باشیم نکند غفلت کاری کند که بجای شنگال بگویند چیای چل چمه
چل چمه September 29th, 2014منون وسپاس از همدردی شمای بزرگوار خانم سلطانی راد
سیروس October 1st, 2014میان آن همه مطلب رنگارنگ و متنوع تنها کسی که به درد هم زبانان ما پرداخته در این رکاب شمای دلسوز بوده اید –واقعا خبر و روایت اخیر دل همه را سنگین و ناراحت کرد- با سپاس فراوان
بسیار سپاس برای متن زیبا و جذابتان
Anonymous October 5th, 2014هرچند ما چون در جریان آن وقایع ،مستقیم نیستیم و بر شندیده ها اکتفا می کنیم پس محکوم کردن آن پدر را که خود سالهحساا با ا می کنیم
واقعا خسته نباشید ما باید به وجود چنین استادانی افتخار کنیم
کیوان October 5th, 2014