عکس: مسعود شریفی
ویدیو
“سفر” حکایتی خوش از هم نشینی آهنگ و شعر
در دوره ای که اغلب آهنگ های زیبایی که می شنویم بازخوانی آهنگ های معروف دیگر خوانندگان است یا نسخه های جدیدی از فولکلور غنی و تمام ناشدنی منطقه است، بر سر زبان افتادن آهنگی تازه که همه چیزش از سقز سرچشمه گرفته شده باشد، مایه دلگرمی است.
“سفر” به آهنگ سازی و خوانندگی علا نباتی و شعری از “هه ژان بابامیری” ممکن است نوید آغاز دوره ای جدید را در موسیقی سقز بدهد که هم آهنگ و شعر از هنرمندان سقزی است هم دارای چنان ویژگی های بارز هنری است که در یادها بماند و بر سر زبان ها بیافتد.
“سفر” آهنگی که از زمان انتشارش در عید فطر گذشته بسیار در شبکه های اجتماعی دست به دست شد و بسیار در محافل عمومی و خصوصی سقز در موردش گفته شد. همنشینی آهنگ سازی و تنظیم خوب با اجرای خوب خواننده و شعر زیبا یک اثر ماندگار ساخته است که دست اندرکاران آن می توانند به بودن در آن افتخار کنند. هنر سقز نیز می تواند از هدیه ای که به موسیقی کردستان بخشیده است به خود ببالد.
“علا” در مرحله دوم خوانندگی خود قرار دارد و سعی می کند هرچه بیشتر از مرحله اول کاری خود فاصله گرفته و در قامت یک هنرمند مستقل ظاهر شود. او مدتی است با وسواس کارهایش را انتخاب میکند و برای انتشار آهنگ هایش هم عجله ای ندارد. چشم انداز پیشرفت او روشن است که کلید آن در تداوم روند جدیدی است که در پی گرفته است.
ماجرای “هه ژان بابامیری” و شعر سفر هم حکایت خاص خود را دارد که می توان در مجال مناسب تری به آن پرداخت. “هه ژان” استاد به خدمت گرفتن تشبیه و استعارات بدیع در به تصویر کشیدن زیبایی معشوق است و سفر نمونه کاملی از این ویژگی اوست. اگرچه این شعر در دهه 80 سروده شده و باید منتظر مجموعه شعرهای جدید او بود تا دریافت که چه امکانات جدیدی به شعر خود افزوده است.
در سال 87 بابامیری این شعر را در جمع دوستداران شعر کردی در سالن ارشاد خواند. ویدیوی کوتاهی که شارنیوز آن زمان از این شعر خوانی تهیه کرده در زیر می آید. علی رغم کیفیت نه چندان مناسب ویدیو، دیدن آن خالی از لطف نیست.
سه فه ر
پـێــش لـه گـه‌یشتنی نامــــه‌كه‌ی گه‌یـشـتـه لـام ، بـه‌رامــــــه‌كــه‌ی
شـــــیـنـه بـه دەشـت و شاخه‌وه شــــــــــــــكـۆفـه‌یـه بـه بـاخـه‌وه
ته‌یــره له گــــــــــــــه‌رمـیـیانه‌وه به رەوتێـــــــــــــــــكی نـیــانـه‌وه
مـێـخـه‌كه وا به ســـــــــــــێوەوه شــــــــیـعـرێــكــی وا به لـێـوەوه
ســــــــه‌فه‌ر ته‌واو بــوو هاتـه‌وه به باوەشــــێ ســــــــــه‌وقـاتـه‌وه
نه ئـه‌فســـــــــوونـه نـه جـادووه خـەڵـكــی هــــــــه‌رێمی مـێـژووه
پیرۆزه وەك “میهـــــــــر” وەها به‌ســــــــــۆز و گه‌رم و پڕ بـه‌هـا
گـڕێـكـی ئـاتـه‌شــــــــــــــكـه‌دەیـه مـووبـه‌دی مـه‌ڵـبـه‌نـــــدی مـه‌یه
ســــــــه‌فـه‌ر تـه‌واو بــوو هاته‌وه خه‌فـــــــــــه‌ت لـه بـیـر ئه‌باته‌وه
دەی وەرن كـــــــــــــازەكاز كه‌ن قـریوەیـێـكـی ســـــــــــــــاز كـه‌ن
كـچـان بـێـن و بـه كاوەخــــــــــۆ خـشـڵ و خـاوێ بـدەن له خــــــۆ
بـڕۆن كــــــــــوڕان خه‌به‌ر بكه‌ن مـراد خـــــــــــانی لـه بـه‌ر بـكـه‌ن
بـێـن و بـیـكـه‌ن به گــــــــــۆبه‌نێ له خـه‌م گـه‌ڕێـن، گـوێی مـه‌دەنـێ
ســـــــه‌فـه‌ر تـه‌واو بـوو هاته‌وه به په‌یڤــــــــــــی وەك نـه‌بـاتـه‌وه
لـه كـوێـن جـه‌مـــاتـی مـه‌یته‌ران؟ دەســـه‌ونـه‌زەر لـه سـه‌ر سه‌ران
وه خۆ كـــــه‌ون، درنگــه وەخـت ئه‌ســــپ بێـنن به زیـن و رەخت
دەسـت وپـێـوەن كـوانێ له‌كوێـن؟ تـه‌شـتـی ته‌ڵـا له ســـــــه‌ر بنێــن
بێـن و خـۆیان تەیـار كـــــــــــه‌ن بارێ له زێــڕی بار كـــــــــــــه‌ن
خۆ ســــــاز كه‌ن بۆ زێـڕوەشـان به بارتـه‌قـای یـه‌ك كـاكــه‌شـــــان
شــــــــــــارێ به لـاو و پیـریه‌وه بێـــــــــــــن و بچــن به پیـریه‌وه
سـه‌فـه‌ر ته‌واو بـوو هـــــــــاته‌وه دەركـــی دڵـم ئـه‌كـــــــــــــــاتـه‌وه
گـــــــه‌ڕایــه‌وه لـه دووری دوور كــه‌ژاوەكـه‌ی له جنســــی نــوور
بـه بـاڵـی چــوار ســـــیمـرخـه‌وه به راز و رێز و نرخـــــــــــــه‌وه
جـلـكــی بـه‌ری تـرووســــــكـه‌یـه پانـیـه‌ی كـــه‌وشی بـرووســكه‌یه
بـسـكی له تافـــــی بـه‌رز ئـه‌كــــا پـیــاو به بیـنی لەرز ئه‌كــــــــــــا
بـرۆی بـه دەوری چــــــــــاوەوه مـــاره به كانـیـیــــــــــــــــــاوەوه
گـێـلـاســی گـه‌یـوه لـێـــوەكـــــه‌ی چ تـورتـه چــــــــانه سـێــوەكــه‌ی
نـه‌مـامـــــی تـازه هـه‌ڵچــــــــووه قــــــــــــه‌راری قـه‌لـبــی مـانـووه
بـه نـــاز دێ ! بـه نـــاز ئـەچــــێ ! لـه دەنـگـــی نـه‌رمـی سـاز ئه‌چێ
ســـه‌فـــه‌ر تـه‌واو بـوو ، هـاتـه‌وه به خـۆشـیــی و بـه هــــــــاتـه‌وه
چـــــــــاو، له چـــاوەچـاو كـه‌وت شـــــــــــار، لـه قـاوەقـاو كـه‌وت
زام، لـه كــــــــــاوەكــــاو كـه‌وت ئـــاو، لـه ئـاســــــــــــیاو كه‌وت
سه‌قز* 20/12/84کد خبر: 17075
به اشتراک بگذارید:
قشنِگ بود ولی ای کاش در تنظیم آهنگ به المان های موسیقی محلی بیشتر توجه می شد
پاسخ دهید
رێز و حورمەت بۆ کاک عەلای دەنگ خۆش و هەژانی شاعیر
کاک هەژان بەڕاستی زمان زانە و هەنبانەی وشەی دەوڵەمەندە، خەیاڵی پاراوی شاعیرانە و وەک لەم دەقەدا ئاماژەی پێکرا شێوە چواندنی تایبەت و وێنا شێعرییە خۆماڵییەکان هۆنراوەی هەژان دەکاتە چەشنە هەڵبەستێکی جیاواز بە هەنێ فاکتەوە کە وەک وترا سەربەخۆن و موڵکی شاعیرە.
وەک شاعیرێک ناتوانم زۆر لەسەر ئاست و پلەی مۆسیقایی و دەنگی عەلای نەباتی بڕۆم بەڵام کاک عەلا کەسێکە کە بە ناسینی خۆمەوە و پتر بەم بەرهەم و خوێندنەوانەی ئەم دواییانەی دەتوانم بڕیار بدەم کە دەلاقەی روانینی خۆی رووەو مۆسیقا گۆڕیوە و کورد وتەنی کوروورەی پاراستنی رەسانەیاتی زمان و مۆسیقای ئاوێتەی هەستی نوێتر خوازانەی خۆی کردووە. سپا بۆ ستاڤی شارنیوز و سپاسیش بۆ کاک هەژان و کاک عەلای هاوڕێم.
پاسخ دهید